Εισαγωγικό άρθρο
8
01.2015
μας επιτρέπει να εντοπίζουμε υγιή και ωστόσο ισχυρά μεγέθη
θέσεων, καθιστώντας την μακροπρόθεσμη επιτυχία εφικτή.
Ενώ καλοί επενδυτές μπορεί να αποτύχουν λόγω κακής
διαχείρισης ρίσκου, ο καλός σχεδιασμός θα προστατεύσει τους
αρχάριους από σοβαρές και πιθανές απώλειες.
Το κριτήριο Κέλλυ
Σε σχέση με τη διαχείριση κινδύνου και χρημάτων που είναι
στοιχειώδης για τους επενδυτές, ανακύπτουν συνεχώς
προσεγγίσεις όπως το κριτήριο Kelly. Ο συντάκτης θέλει να
επεξεργαστεί αυτό τοθέμακαι ναεξετάσει
κατά πόσον αυτή η μέθοδος μπορεί να
χρησιμοποιηθεί στις συναλλαγές του. Το
κριτήριο Κέλλυ ή, αλλιώς, ο τύπος Κέλλυ,
είναι γνωστό στον τομέα του αθλητικού
στοιχηματισμού και δημοσιεύθηκε
από τον επιστήμονα Τζον Λάρυ Κέλλυ
Τζούνιορ, το 1956. Στοχεύει στη απόλυτη
μεγιστοποίηση του κέρδους κατά την
τοποθέτηση στοιχημάτων ή, φυσικά,
κατά την τοποθέτηση συναλλαγών που
αναμένεται να είναι κερδοφόρες. Η
προσέγγιση μπορεί να περιγραφεί με
έναν απλό μαθηματικό τύπο:
F = 2 * P - 1
όπου το F είναι το κλάσμα του κεφαλαίου
που διακυβεύεται και το P είναι η
πιθανότητακέρδους, δηλαδή, τοποσοστό
επιτυχών συναλλαγών (hit rate). Αν το
ποσοστό επιτυχών συναλλαγών είναι
ένα αρκετά ρεαλιστικό 65%, το βέλτιστο
μέγεθος του στοιχήματος για κάθε θέση
υπολογίζεται ως εξής:
F = 2 * 0.65 - 1 = 0.3
Έτσι, σύμφωνα με το κριτήριο Κέλλυ, στην πρώτη συναλλαγή
μας θα πρέπει να ρισκάρουμε το 30% του κεφαλαίου μας. Η
προσέγγιση αυτή προσανατολίζεται καθαρά στο ποια επένδυση
μπορεί να οδηγήσει στην βέλτιστη ανάπτυξη της μετοχικής
καμπύλης του χαρτοφυλακίου μας και υπολογίζει το μέγεθος
θέσης μόνο με βάση το ποσοστό επιτυχίας των συναλλαγών μας.
Άρα, η ουσία της προσέγγισης Κέλλυ είναι ότι ένα υφιστάμενο
πλεονέκτημα (HR > 50%) διακυβεύεται πάντα. Όσο μεγαλύτερο
είναι αυτό, τόσο μεγαλύτερο θα πρέπει να είναι το μέγεθος
θέσης. Ωστόσο, ο λόγος για τον οποίον αυτός ο παράγοντας
έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές της διαχείρισης χρημάτων
και κινδύνου, δηλαδή, με την προστασία και τη διατήρηση του
κεφαλαίου, θα γίνει σαφής όταν εξετάσουμε πού βασίζεται το
σύστημα - δηλαδή, το ποσοστό επιτυχών συναλλαγών.
Το ποσοστό επιτυχών συναλλαγών:
Περισσότερο μύθος παρά πραγματικότητα;
Τοποσοστό επιτυχώνσυναλλαγών (Hit Rate - HR) περιγράφεται
ως ένας γενικά σημαντικός δείκτης στις εκτελέσεις συναλλαγών
και δηλώνει τη σχέση μεταξύ κερδοφόρων και ζημιογόνων
συναλλαγών σε ποσοστά επί τοις εκατό. Αποτελείται από
το πηλίκο του αριθμού των κερδοφόρων συναλλαγών
Αυτός ο επενδυτής κατοχυρώνει κέρδη
γρήγορα και συχνά, αλλά επιτρέπει
στις θέσεις με απώλειες να υφίστανται,
δημιουργώντας ένα αρνητικό αποτέλεσμα
με ποσοστό επιτυχών συναλλαγών ίσο
με 80%.
Πηγή:
Αριθμός
συναλλαγής
Κέρδος/Απώλεια σε
ευρώ
1
20
2
10
3
30
4
30
5
-140
6
10
7
20
8
-130
9
20
10
20
Αποτέλεσμα
-110
Π1)
Αφήνοντας τις απώλειες
να παράγονται
Αυτός
ο
επενδυτής,
ωστόσο,
αντιμετωπίζει ολόκληρες σειρές με
απώλειες αλλά θέτει αυστηρά όρια
σε αυτές και εξασφαλίζει κέρδος με
ποσοστό επιτυχών συναλλαγών ίσο με
μόλις 40%.
Πηγή:
Αριθμός
συναλλαγής
Κέρδος/Απώλεια σε
ευρώ
1
90
2
80
3
-20
4
-30
5
-20
6
-40
7
80
8
90
9
-20
10
-10
Αποτέλεσμα
200
Π2)
Περιορισμός απωλειών
Σε αυτό το παράδειγμα, ο επενδυτής πραγματοποιεί ένα μέσο
κέρδος της τάξης των 30 ευρώ και μια απώλεια της τάξης των
20 ευρώ, δηλαδή μια αναλογία RRR ίση με 1,5. Ένα ποσοστό
επιτυχών συναλλαγών (HR) ίσο με 40% αρκεί εδώ για να μην έχει
καμία απώλεια (συντελεστής κέρδους, PF = 1).
Πηγή:
Βασική τιμή
HR in %
40
45
50
RRR
1.5:1
1.5:1
1.5:1
PF
1
1.23
1.5
Π3)
Ποσοστό επιτυχών συναλλαγών RRR και
συντελεστής κέρδους
