ςτηλη
74
04.2014
Οι τέσσερις συμφωνίες
για τους επενδυτές
Ο Justice ‘Jack Sparrow’ Litle έχει εμπειρία άνω των
δεκαεπτά ετών στις αγορές. Την απέκτησε ως μπρόκερ
εμπορευμάτων με πελάτες σε πέντε ηπείρου, και
έχει εκτελέσει συναλλαγές ουσιαστικά με κάθε ομάδα
κεφαλαιακών αγαθών εκτός από την ακίνητη περιουσία. Η
ειδικότητά του είναι η παγκόσμια μακροοικονομία.
Επικοινωνία:
E-Mail:
»
ΟDonMiguel Ruiz, ένας μεξικανός συγγραφέας στην παράδοση
του Carlos Castaneda, το 1997 έγραψε ένα μπεστ-σέλερ με τίτλο
«Οι τέσσερις συμφωνίες». Πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα και
λειτούργησε ως οδηγός ζωής για πολλούς. Πώς μπορούν αυτές
οι «τέσσερις συμφωνίες» να εφαρμοστούν στις επενδύσεις;
1. να είστε συνεπείς ως προς το λόγο σας
ΌσηβρωμιάκιανυπάρχειστηΓουόλΣτριτ,μεταξύτωνεπενδυτών
υπάρχει ένας κώδικας τιμής. Είναι γνωστό ότι οι επενδυτές
του σανιδιού και τα γραφεία συναλλαγών επιβεβαιώνουν
διαπραγματεύσεις αξίας εκατομμυρίων σε κέρδη ή απώλειες,
με ένα μόνο τηλεφώνημα ή με μια χειρονομία, ή ακόμα και με
μια επαφή των ματιών και ένα νεύμα του κεφαλιού. Αυτό το
σύστημα λειτουργεί επειδή όλοι οι γνήσιοι επενδυτές, ενώ είναι
άγριοι ανταγωνιστές μέχρι τέλους, είναι παράλληλα απολύτως
δεσμευμένοι με το λόγο της τιμής τους. Όσοι παραβιάζουν τον
κώδικα αποκλείονται δικαίως. Το να είσαι συνεπής σημαίνει ότι
κάνεις τα πάντα για να ανταπεξέλθεις, ακόμη κι αν πρέπει να
κινήσεις γη και ουρανό. Η ανάπτυξη μιας τέτοιας φήμης έχει
οφέλη εσωτερικά και εξωτερικά, καθώς σε καθιστά ως τύπο
ανθρώπου που «ολοκληρώνει τη δουλειά» στα μάτια του δικού
σου υποσυνείδητου και στα μάτια των υπολοίπων.
2. μην παίρνετε τίποτα προσωπικά
Σε μια δύσκολη στιγμή, ο κλασικός πειρασμός είναι να σκεφτείς
ότι η αγορά σε «κυνηγάει», ότι η αγορά είναι συνεχώς απέναντί
σου. Ωστόσο, η αγορά μοιάζει περισσότερο με μια δύναμη
της φύσης που δεν έχει προσωπική οντότητα. Ενδιαφέρεται
το Έβερεστ για το ποιος είσαι; Ενδιαφέρεται ο ωκεανός για το
ποιος είσαι; Όχι. Εάν μια φρικτή θύελλα ξεσπάσει τη στιγμή
που κάνεις αναρρίχηση ή βαρκάδα, αυτό δεν έχει καμία σχέση
με «εσένα» - παρά μόνο στο βαθμό που ο ίδιος εκτέθηκες
εθελοντικά σε αυτόν τον κίνδυνο. Πολλοί επενδυτές είναι
αρκετά έξυπνοι για να απορρίψουν συνειδητά το σκεπτικό ότι
«η αγορά με κυνηγάει», όμως υποσυνείδητα, αποδέχονται σε
κάποιο βαθμό τη νοοτροπία του «το ‘χει η μοίρα μου να χάνω».
Η αναγωγή των καταστάσεων σε προσωπικό επίπεδο αποτελεί
συχνά μια μορφή κλάψας. Ως γενικός κανόνας, οι κλαψιάρηδες
είναι αποτυχημένοι. Οι πετυχημένοι είναι απασχολημένοι με το
να ενεργούν αποτελεσματικά
3. μην κάνετε υποθέσεις
Ανόητες υποθέσεις έχουν καταπιεί ολόκληρους ωκεανούς
κερδών. Η συνήθεια της υπόθεσης είναι απόρροια της
τεμπελιάς - έλλειψη απαραίτητης επιμέλειας, έλλειψη
κατάλληλης έρευνας και επαλήθευσης. Προέρχεται επίσης
από μια έλλειψη δημιουργικότητας, π.χ. την ανικανότητα να
δει κανείς μια εναλλακτική σειρά σεναρίων - και μερικές φορές
οφείλεται σε συναισθηματική προκατάληψη, δηλαδή παράλογη
προδιάθεση για μια αναμενόμενη ή απαιτούμενη έκβαση.
Ο αριθμός των αμφισβητήσιμων υποθέσεων που μπορεί
να κάνουν οι επενδυτές - και τις κάνουν, σε σταθερή βάση -
είναι πράγματι ατελείωτος. Από ανεπιβεβαίωτες έννοιες για το
πώς λειτουργεί μια αγορά και από παραπλανητικό ιδεολογικό
ζήλο, έως αδικαιολόγητη εμπιστοσύνη σε μια μεθοδολογία με
ουσιαστικά χάσματα στη διαδικασία της, τη θεωρία και την
εφαρμογή, και συνήθη αποποίηση των ευθυνών για ένα κακό
αποτέλεσμα (δείτε τη συμφωνία #2).
4. να κάνετε πάντα το καλύτερο δυνατό
Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν μισές δουλειές με
ότι καταπιάνονται - κι όταν εισέρχονται στην αρένα των
επενδύσεων, από ένστικτο και από συνήθεια κάνουν το
ίδιο πράγμα. Εφαρμόζουν διαχείριση κινδύνου αλλά όχι
ουσιαστικά… εφαρμόζουν μια καλά ανεπτυγμένη μεθοδολογική
διαδικασία αλλά όχι ουσιαστικά… δείχνουν σεβασμό στις
διάφορες πτυχές της ορθής εκτέλεσης συναλλαγών αλλά δεν
εφαρμόζουν τα πρέποντα… Ως κίνητρο, αναρωτηθείτε τι θα
μπορούσατε να πετύχετε εάν πραγματικά σταματούσατε να
ενεργείτε πρόχειρα και δεσμευόσασταν σε ένα υψηλότερο
επίπεδο εστίασης και αφοσίωσης όπως ποτέ άλλοτε; Πώς
θα νιώθατε; Πόσο πόνο θα απαιτούσε… και θα άξιζε αυτός ο
πόνος; Επιπλέον, πώς θα μπορούσατε να διατηρήσετε αυτό το
επίπεδο τελειότητας, μέρα με τη μέρα, όχι απλά ως απόφαση
αλλά ως αληθινή υπέρβαση σε ένα ανώτερο επίπεδο; Πόσο
υπέροχο θα ήταν αυτό;
«
